Vandaag vertellen wij u een verhaal over een roos die letterlijk van de tractor gevallen is, vergeten is en vervolgens door een langdurige flirt partij weer helemaal terug op ons netvlies is. Het gaat om Madeleine Selzer.
Wie Madeleine Selzer was? eigenlijk geen idee. Misschien weet iemand van jullie dat? als je haar Googled… alleen maar rozenfoto’s.
Maar, terug naar de tractor. Ik weet het: vloeken in de kerk, maar soms gooien we rozen weg. dan gaan ze op de composthoop, of op de brandstapel. Niet mooi meer, geen redden aan. Op de kar. naar de composthoop. En op die manier moet het gebeurd zijn. In de hoek van de haag rondom ons waterbassin, richting de composthoop groeit een roos die daar al jaren groeit. Niemand van ons heeft haar geplant. Madeleine moet bij het nemen van de bocht van de kar gevallen zijn en daar toch op een of andere manier wortel hebben geschoten. En toen ik vorig jaar met schoffelen elke keer de bocht nam op die plek, zwaaide ze vrolijk langs mijn gezicht… alsof ze aandacht vroeg, zoiets van: ‘Ben je mij vergeten’? Madeleine is vrijwel stekelloos, ze is zacht, getekend door het leven van langsrijdende tractoren en schoffelmachines die af en toe een tak meenamen. Maar die bijzonder mooie ietwat lichtgroene blaadjes, de uiterst zachte, bijna teder aanraakbare knoppen en bloemen, dat zachte, zwoele verleidelijke parfum…Ze bleef mij strelen in het voorbijrijden. Maar op een bepaald moment hield ik het niet meer. KNIP! tak mee naar huis. In een vaasje. en maar zoeken in ons bestand… wij hebben in die jaren bijna 3000 verschillende rozen gekweekt. Na een paar avonden door alle digitale bestanden hadden wij haar naam weer gevonden. En inmiddels is Madeleine weer geoculeerd en zal ze, als alles goed gaat, eind 2023 weer verkrijgbaar zijn.
Eindelijk… bijna 20 jaar later is ze dan weer terug. Jong en veerkrachtig.
Beoordelingen
Er zijn nog geen beoordelingen.